Uit de oude doos

Dit weekend bracht mijn vader een map mee met oude nieuwsbrieven die hij en mijn moeder geschreven hebben in de loop der jaren. Daar wil ik een aantal dingen uit overnemen. Vooral mijn moeder schrijft heel beeldend over het dagelijkse wel en wee. In dit geval gaat het over het wonen in Kumi, Oeganda in maart 1975.

" Een paar dagen geleden hebben wij 7 dagen zonder elektriciteit gezeten. Er was een transformator uit elkaar geslagen in Kumi. We hebben ons 's avonds met kaarsejs en een olielampje gered. Alleen een nadeel, er was haast geen water en de koelkast deed het niet. Wat een ramp, alles wat we hadden moest in twee dagen opgegeten worden. Door de warmte blijft er werkelijk niets goed. Ons water moet eerst gekookt worden, en daarna gefilterd. Daar drupt het dan langzaam door en meestal hebben we dan de volgende dag 3 a 4 flessen water.
Met Marit en Lise gaat het uitstekend. Marit is een lekker kletskousje en heeft van die grappige opmerkingen. Ze zegt zo vaak "ik vind het erg leuk hoor Mama". Ze hebben ook zo genoten van de vakantie. We hebben heerlijk gezwommen in Moshi (Tanzania). Je kon van die armbandjes huren in het zwembad. Lise begint ook al zo te praten, ze zegt alles na. Ze roept altijd " Mallit duwe"  als ze op de schommel zit. Het ene moment zijn ze de dikste vriendinnen en het andere moment zitten ze elkaar in de haren. Verder is het een heerlijk stel. Lise klautert op alles wat los en vast zit, je moet ogen van voren en van achter hebben. Verder ben ik zelf nog niet zo actief in veel dingen. Vorig jaar heb ik namelik 6 weken geelzucht gehad, hetis zo'n vermoeiende ziekte.
We kunnen nu wel zeggen dat we wat tropen ervaring hebben. 14 dagen terug hebben we onze tweede grote slang gedood in de tuin. Ik zal er nooit aan wennen, het was weer een spuwende cobra. Gelukkig hadden wij nu in de gaten om op een afstand te blijven. Marit heeft vorig jaar nog last van wurmen op haar hoofdje gehad. Dit is afkomstig van een (mango)vlieg. De vliegen leggen eitjes op vochtige plaatsen. Hoe ze op Marit haar hoofdje terecht gekomen zijn weten wij niet. Ze is er wel erg naar van geweest"

Tot zo ver deze eerste editie van " uit de oude doos" . Toen wij in Oeganda woonden  was ik een peutertje. Ik heb dus alleen maar vage indrukken van hoe het leven daar was. Deze nieuwsbrieven brengen die tijd weer tot leven. Erg leuk!