Dunglish

Tweede blog van zus Lise! 

Naar aanleiding van een gesprek met een vriendin ben ik aan het denken geslagen over taal. Ik ben engelstalig door mijn ouders opgevoed, ben mijn hele schoolperiode naar engelstalig onderwijs geweest. Mijn ouders spraken thuis wel het nodige nederlands, dus het begrijpen van de nederlandse taal is nooit het probleem geweest. Het spreken wel. Engels is mijn moedertaal, emotietaal en Nederlands is de taal van nederland, de land waar ik nu woon.

Moet je voorstellen dat je als 17 jarig meisje naar NL verhuisd… in een dorp (ons kent ons, je weet wel als iets afwijkt van wat bekend is…. Afstand houden!) Maar goed. Als ik het zou willen maken in Nederland moest ik toch op de een of ander manier de taal onder de knie krijgen. Dus schreef ik mij in voor nederlandse les in de grote stad  Utrecht. Mijn medestudenten waren allemaal asielzoekers en buitenlanders, en daar zat ik dan tussen met mijn blonde haren. Where do you come from?  En dan antwoorde ik "from Holland"… Nou, de blikken zeiden genoeg. Dat is gek,  iemand die zijn ‘’eigen’’ taal moet leren.  Volgens mij met moeite toendertijd niveau 4 gehaald, geprobeerd om alle uitzonderingen van de regels te onthouden, maar daar is geen beginnen aan! Klaar er mee dacht ik, ik ga de werkvloer op, daar kan ik dan goed nederlands leren!

To cut the story short… ik heb nog steeds Nederlands niet onder de knie. Als ik iets vertel waar emotie bij komt kijken, worden zomaar engelse woorden in mijn zinnen geintegreerd. Is het zo erg om Dunglish te spreken? Ik denk vaak bij mijzelf dat ik qua woordenschat heb ik the best of two worlds. In het engels bestaat het word gezellig en melig niet… veel gezocht in allerlei wordenboeken maar nooit een treffend woord gevonden die de lading dekt.

Kan ik niet beter een taal kiezen, want het komt tenslotte ook niet erg professioneel over om zo van het ene word naar het andere te switchen. Ik heb geaccepteerd dat ik praktiserend  bilingual ben en spreekt dus engels en nederlands door elkaaar. Ook bij mijn cliënten… if geloof niet dat het als storend over komt, ik denk juist dat de emphasis van wat ik wil zeggen duidelijker maakt! 

Maar goed, taal blijft een strijd, mijn brieven gaan niet de deur uit voordat ze zijn dubbel gecheckt door iemand, telefoongesprekken met vreemden vermijd ik en voor de rest probeer ik gewoon the best of two languages te spreken. 

Wie herkent dit nog meer?