Familieband

Volgens mijn dochter is een van mijn nichtjes wel eens jaloers op onze familieband. En dan bedoel ik de band die ik heb met mijn broer en zussen. 

Wij zijn hecht, dat klopt inderdaad. Dwars door alle werelddelen heen. Vaak ook zonder regelmatig contact, want de een is beter in bellen, en de ander die schrijft liever. Maar die band die blijft.
Dat krijg je als je zo op elkaars lip opgroeit. En als je familie het enige is wat steeds hetzelfde blijft als je verhuist.
Toen ik hier in Nederland eens een weekend meedraaide voor Missionary Kids, viel mij die familieband ook op. Broers en zussen die om elkaars nek hingen, of bij elkaar op schoot kropen. Ondanks de leeftijdsverschil elkaar toch even opzoeken. Minder concurrentie, meer contact.
Veel meer dan "gewone" Nederlandse kinderen heb je als Third Culture Kid de binding van je gedeelde geschiedenis. Vaak is het alleen nog maar een broer of zus die weet waar je het over hebt als je praat over vroeger. En als je een beetje afgelegen opgroeide, dan waren het je brussen die je speelkameraadjes waren.
Bovendien werden wij door omstandigheden vaak in vrijheid beperkt. Ik kon er niet zomaar op uit, ik was afhankelijk van mijn ouders om mij te brengen en te halen. Ik had geen bijbaantje, of een sport waar ik zelfstandig naar toe ging. Mijn familie was mijn uitvalsbasis.


Nu geniet ik er van dat mijn kids hun neefjes en nichtjes leren kennen. Dat zij wel een gedeelde geschiedenis opbouwen, met een contact die ik niet heb meegemaakt toen ik jong was. En ik vind het jammer dat mijn ene zus niet in Nederland woont en dat ik tante op afstand moet zijn. Hoewel.... ik kan het mij ook niet anders voorstellen bij haar!