Pagina's


woensdag 15 augustus 2012

Vraag Vijf

Drieculturen heeft gevraagd of ik een vragenlijst voor haar in wil vullen over hoe ik ben opgegroeid. Dat wil ik wel, dus de komende tijd zullen jullie een aantal vragen van haar beantwoord zien op deze plek:
Vandaag vraag vijf:

Vertel iets over je sociaal netwerk. In hoeveel landen heb je vrienden wonen? 

Facebook is een geschenk. Want dankzij Facebook heb ik opnieuw contact gelegd met heel veel vrienden en kennissen uit alle landen waar ik gewoond heb. En die vrienden en bekenden zijn ook weer uitgewaaierd over de wereld, dus het zijn nogal wat landen waar ik kennissen heb wonen! Omdat ik veel op Amerikaanse scholen heb gezeten zitten er behoorlijk wat mensen in Amerika. Maar ik heb voogden gehad uit Kenia, dus daar zit ook een groepje mensen. En op de internationale school in EthiopiĆ« zaten ontzettend veel verschillende nationaliteiten, en dat zie je terug in waar mijn kennissen vandaan komen. (zo uit het blote hoofd: Spanje, Kroatie, Noorwegen, Sweden, Engeland, Kenia, Ethiopie, Ierland, Australie, Canada, Thailand,  Egypte, Tanzania...)
Het intrigeert mij ook hoe anders iedereen is. Ooit hebben wij een gezamenlijk stukje geschiedenis opgebouwd, maar nu is iedereen zijn eigen gang gegaan. Neem bijvoorbeeld mijn "graduating class". De klas waarmee ik mijn diplomering  (High School) heb gehad. Wij hebben allemaal op een christelijke school gezeten, protestants christelijk. Maar als je nu kijkt, dan zijn wij allemaal uitgewaaierd naar allerlei verschillende kerken en sommige gaan juist helemaal niet meer naar een kerk. Een aantal mensen zouden nu amper meer door een deur kunnen omdat hun politieke standpunten zo'n eind uit elkaar liggen. Ik vind dat erg interessant. Op mijn facebookpagina heb ik een ontzettend gevarieerde dwarsdoorsnede van de samenleving met verschillende culturen, nationaliteiten, idealen en levensstijlen.
Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij dat mijn Nederlandse vrienden dit helemaal niet terugzien. Ik heb namelijk twee facebookprofielen. Een in het Engels voor mijn vroegere contacten, en een in het Nederlands voor de contacten van hier en nu. Misschien wel een beetje raar. Maar het voelt voor mij inderdaad aan als twee losse werelden die elkaar amper raken.

Ook nu merk ik dat ik geneigd ben om contact te zoeken met mensen die anders zijn, of ook een internationale "tik" hebben. Zo heb ik hier in Nunspeet een klein groepje engelssprekende ladies om mij heen verzameld. Een Zuid Afrikaan, een Canadese, een Amerikaan, en iemand met een link naar Engeland. Toen ik een aantal maanden geleden er achter kwam dat een collega een poosje in Engeland had gewoond, en zij ook nog een hele poos door Australiƫ had gereisd, toen was er ook gelijk een klik en duurde het niet lang voordat wij heerlijk zaten te kletsen over alles behalve het werk. Dat gemeenschappelijke van de taal of van het reizen geeft toch een andere band dan het contact met mijn Nederlandse vrienden die dat niet hebben meegemaakt. Anders, niet beter of slechter!

Eigenlijk leef ik dus, ook sociaal gezien, met mijn benen in twee werelden. Enerzijds de wereld van vroeger, van reizen, van internationale contacten, van engels spreken en lezen, van andere culturen en gewoontes. Anderszijds de wereld van hier en nu, van man en kinderen, van baan en verplichtingen en verantwoordelijkheden.
Ik denk dat het een levenslange klus is om die twee werelden bijeen te brengen, zodat er niet een gevoel van gemis is als een van de twee ontbreekt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reacties zijn welkom, en een bevestiging voor mij dat ik niet in het luchtledige schrijf. Bedankt dat je de moeite doet!