Nepal

Kort nadat ik in Nederland kwam te wonen mocht ik naar Nepal toe om een documentaire op te nemen over Lepra.
Ik zit nu een brief te bekijken die ik schreef toen ik daar was.

18 jaar was ik, en ik ging een week of 6 op pad met een filmploeg, schrijfster en radioploeg. Wat een onderneming! En wat een wereld om in terecht te komen. Van binnenuit kunnen zien hoe een film in elkaar gedraaid werd was heel apart. Veel werd in scene gezet. Een trek door de bergen werd in beeld gebracht door langs een weg te gaan staan en mensen over een pad te laten lopen met lege tassen op hun rug. Even de goede hoek uitzoeken en tada! het lijkt heel wat. Er werden radio opnames gemaakt tussen de leprapatiënten en operaties door. En de schrijfster, Mink van Rijsdijk, reisde onvermoeibaar mee. In het boekje Lang gekeken, toch gezien, ben ik vereeuwigd in hoofdstuk 12. Een foto van mij staat op de kaft. 

Op een gegeven moment werd ik gefilmd terwijl ik in een riksja zat. Ha, ha.. ik zie die mensen nog kijken. Het was een circus, daar midden in een "stad" waar bijna geen blanke te bekennen was.

Terugkijkend was het echt een hele ervaring. Ook al had ik veel gereisd, ik was zo groen als gras en zo naief als een klein kind. Ik was er vast van overtuigd dat iedereen het beste met mij voor had. Vermoedelijk heeft mijn naiviteit ook wel geholpen, ik zal af en toe wel zo onschuldig uit mijn ogen gekeken hebben dat mensen toch maar geen misbruik van mij hebben gemaakt.