De afgelopen twee maanden is mijn dochter in India geweest. Uiteindelijk is ze ook 10 dagen in Karigiri aan de slag gegaan. Locatie van een lepraziekenhuis, inmiddels ook een onderzoekscentrum. Mijn ouders hebben daar ook een aantal jaar gewoond. Toen dochterlief daar een aantal dagen was, hing er een briefje op het prikbord, dat de kleindochter van Wim en Mariet Brandsma er rondliep. Zo werd ze aangesproken door deze en gene die mijn ouders kenden.
Paul Brand heeft ook in Karigiri gewerkt. Hij is in de leprawereld een bekendheid, een legende bijna. Een prachtige wijze intelligente betrokken man waarvan ik het voorrecht had om die ook te kennen. En hij heeft Marinda als baby nog vastgehouden, van hem en zijn vrouw kregen wij een mooi kraamkado.
De wereld van Paul Brand, van mijn vader, van mij, en van mijn dochter kwamen bij elkaar een paar weken geleden, toen mijn dochter daar rondliep. Zij deed onderzoek naar de stigma rond lepra, een ziekte die ik heb gehad, op een plek waar mijn ouders hebben gewoond, en op een plaats waarin de erfenis van Paul Brand nog altijd voortleeft in de betrokkenheid van de mensen. Een man waar zij bij op schoot heeft gezeten.
Mooi vind ik dat, dat verschillende stukjes uit ons leven zo in elkaar verweven raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom, en een bevestiging voor mij dat ik niet in het luchtledige schrijf. Bedankt dat je de moeite doet!