Vraag Zeven

Drieculturen heeft gevraagd of ik een vragenlijst voor haar in wil vullen over hoe ik ben opgegroeid. Dat wil ik wel, dus de komende tijd zullen jullie een aantal vragen van haar beantwoord zien op deze plek:
Vandaag vraag zeven:

Heb jij advies voor mensen met kinderen die nu weggaan?

Een poosje geleden las ik ergens een artikel over de invloed van sociale media op de Third Culture Kids van tegenwoordig. (zo heten de kinderen die opgroeien in het buitenland).

Ik kom nog uit de generatie die blauwe luchtpostvelletjes verstuurde en brieven schreef aan mijn ouders. Ik had niet of nauwelijks contact met andere familieleden zoals opa's, oma's, en tantes en ooms. Laat staan dat ik contact had met andere kennissen uit Nederland. Na elke verhuizing bleef er misschien een vriendschap over waarmee ik dan brieven wisselde, maar dat was vaker niet dan wel.
Het is nu dus heel anders om weg te gaan met kinderen. Internet en sociale media geven een platform voor alles wat nog "thuis" is. Via facebook kun je op de hoogte blijven van hoe het met familie en vrienden gaat. Je kunt skypen en daadwerkelijk zien waar iemand woont. Afstand wordt steeds betrekkelijker en hoeft niet zo definitief aan te voelen. Er is echt veel veranderd, ten goede denk ik ook.
Het is dus maar de vraag of ik advies kan geven aan mensen die nu weg gaan omdat de omstandigheden zo anders zijn geworden.

Maar er blijven waarschijnlijk wel een aantal dingen overeind.

Het aller aller belangrijkst is om je bewust te zijn van wat er gebeurt in het leven van je kinderen. Tijd en ruimte geven om goed afscheid te nemen. Tijd en ruimte geven om te acclimatiseren in een nieuw land. Zorgen dat je zelf een veilige basis bent en blijft voor je kinderen dwars door de veranderingen heen. Niet over gevoel heen walsen, maar ruimte geven voor de beleving van je kinderen en ze betrekken (voor zover dat kan) bij de keuzes die je maakt.
Ons kerngezin was heel hecht, en dat was heel fijn voor ons. Mijn man had er vroeger wel eens moeite mee, en misschien soms nog steeds, want wij vormden een front met een eigen mening. Ik geniet nog altijd van het hechte contact met mijn familie. Niet dat wij de deur plat lopen bij elkaar, want dat is echt niet het geval. Sterker nog, ik heb een zus in Liberia wonen en een broer die binnenkort naar Curacao verhuisd. Maar onze familieband blijft sterk. En het zou zelf zo kunnen zijn dat ik mijn broer binnenkort vaker op skype zie en spreek dan dat ik hem zag en sprak toen hij hier nog geen uur vandaan woonde.

Waar je ook woont, goede relaties met mensen vormen een hele belangrijke basis voor het thuis voelen. Investeren in relaties loont altijd de moeite, ook al is het afscheid nemen soms zwaar.