De zon werpt een gouden gloed over de eucalyptusbomen. De bast van de bomen hangt in flarden naar beneden, schakeringen van grijs, groen, rood en wit komen tevoorschijn. De soepel takken zwiepen zachtjes heen en weer in de avondbries. Bladeren veranderen van groen naar grijs, naar groen, naar grijs.
Ik ruik de eucalyptus. Een frisse scherpe lucht. Soms koel en prikkelend, soms warm en loom.
Mijn voeten leunen op de koele tegelrand van het balkon. In mijn schoot een boek. Het is stil buiten. De stilte van het magische uur dat de zon z'n kracht verliest maar toch alles weet te omhullen met een zachte warme glans. De stilte van tevredenheid. De stilte van rust.
Ik adem diep in en neem mijn omgeving in mij op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom, en een bevestiging voor mij dat ik niet in het luchtledige schrijf. Bedankt dat je de moeite doet!