Ik weet niet meer precies welk schooljaar het was. Een jaar dat ik liever niet zo vaak naar school ging. Het was een jaar waar ik nergens goed bij hoorde en het waarschijnlijk wel prima vond om nog even in bed te blijven liggen met een boekje erbij.
Soms zocht ik dan een uitvlucht om niet naar school te hoeven. In die tijd waren er een heel aantal legitieme redenen die van toepassing konden zijn. Een flink potje amoebe of giardia is altijd goed voor je een tijdje lamlendig voelen. Maar er was ook een jaar waarin ik met enige regelmaat last had van mijn keel. En dat leerde ik goed uitbuiten.
Als ik dan wel eens mijn huiswerk niet had gedaan, of gewoon geen zin had, dan werd ik 's ochtends wakker en ging ik flink slikken om mijn keel wat te irriteren. Vervolgens zette ik een zielig stemmetje op, riep mijn moeder, en klaagde dan over keelpijn. Ze maakte er een spelletje van, in de tijd dat ik echt vaak last had. Dan beschreef ze hoe mijn keel er nu weer uitzag. De ene keer was die wat groen met stippen, of paars met strepen, dan weer oranje met vlekken. Vermoedelijk had zij ook wel door als ik niet echt keelpijn had, maar vaak mocht ik dan toch nog thuisblijven.
Fijn toch, zo'n dagje schoolziek zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom, en een bevestiging voor mij dat ik niet in het luchtledige schrijf. Bedankt dat je de moeite doet!