Een van de leuke dingen aan opgroeien in het buitenland, is al die verschillende eetgewoontes.
Neem injera bijvoorbeeld, het nationale eten van Ethiopie. Als ik nu een ethiopisch restaurant inloop dan ruikt het naar heimwee. In mijn herinnering gingen wij als familie regelmatig op de zondagmiddag na de kerk uit eten bij een ethiopisch restaurant toen wij daar woonde. Zo gezellig, en ook zo ontzettend lekker. Ethiopisch eten smaakt als niets anders. Mijn man vind het niet zo bijzonder, hij beweert dat wij niet alleen het eten proeven, maar ook de herinneringen. En ik geloof dat hij daarin gelijk heeft. 
Dat is met veel eten zo volgens mij. Zo denk ik bij Sukuma Wiki acuut aan mijn voogden in Kenia, waar wij (mijn zus en ik) een keer in de 6 weken kwamen. Moeder Ondeng kon dat zo lekker klaar maken. Ik zie ons dan zitten, aan de lange tafel. Twee blanke meisjes tussen die grote donkere jongens in. Vader Ondeng had dan geen geduld voor het geroezemoes en begon dan plompverloren te bidden "Our Father..." en van schrik hield je je mond dan wel.
In Amerika woonde wij in Louisiana. Daar hadden ze wel eens een crawfish boil. In een grote pan werden dan kilo's zoetwaterkreeften gekookt. Vervolgens werden die op een lange tafel gedumpt en dan kon iedereen naar lieve lust pellen en eten. Niks formeel aan tafel met vork en mes, gewoon aanvallen met de handen.
Wat is jouw leukste eetherinnering?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom, en een bevestiging voor mij dat ik niet in het luchtledige schrijf. Bedankt dat je de moeite doet!