Voor mij betekent het dat ik het liefst in zomertenue tevoorschijn kom. Een t-shirt, kikoi, slippers als het moet, maar het liefst blote voeten.
Als ik zo door de straten kon lopen dan deed ik dat, maar om man en kinderen te sparen doe ik het niet en houd ik mij keurig binnen de grenzen van onze achtertuin. Zo'n doek, lekker makkelijk om je heen geknoopt, dat zit toch heerlijk? Waarom zou een mens meer aandoen met dit weer?
En als je er eentje extra meeneemt dan heb je gelijk een handdoek, tafelkleed, picknickkleed, sjaal en laken meegenomen. Het ultieme gemak van een stuk stof.
Ik herinner mij reisjes in Kenia waarin de kikoi niet gemist kon worden, en inderdaad dienst deed als alles wat hier boven werd genoemd. Ik herinner mij ook een kikoi die ik kreeg van een vriendje. Op het strand in Mombasa gekocht, met de hand alle rafelige randjes gedraaid en geknoopt, en meerder malen gewassen in de zee om het lekker zacht te maken voor mij.
In Nederland heb ik die kikoi een keer per ongeluk in de trein laten liggen.... ik heb weken lang verdriet erom gehad, er kleefden zoveel herinneringen aan!
Ik las het stukje en zag iets over slippers, ik dacht meteen "nee" blote voeten!! Toen ik even doorlas zag ik dat jij ook het liefst op blote voeten loopt, ik ook.
BeantwoordenVerwijderenZo'n doek heet in het Indonesisch een "sarong", is inderdaad super handig. Gek hé, dat aan zo veel van onze spullen een verhaal kleeft, net als jou kikoi die je in de trein verloor. Ik kan erg moeilijk afstand doen van spullen die ik nog uit Afrika heb. Herken je dat?
Jazeker herken ik dat! Van sommige dingen heb ik foto's genomen en erover geblogd, dan was het toch vastgelegd op een bepaalde manier, maar ik heb op mijn zolderkamertje ook het nodige staan. En daarnaast hebben een huis met een flinke afrikaanse tik, gelukkig vind manlief dat ook mooi!
Verwijderenwould love to knot another kikoi with you Marit didi!
BeantwoordenVerwijderen